Met jarenlang opgedane kennis van narigheden besloten wij in augustus toch het water op te zoeken en tegelijkertijd de SAIL manifestatie te ontwijken.
Met ons eigen varend erfgoed pakten wij die ochtend, om 09.30 uur, sluis Spaarndam en snorden wij rond 11.35 uur het Noordzeekanaal op, richting ons onderduikadres.
Eindelijk bevrijd van die maandenlange beknelling door defecte bruggen zagen wij nu de kans om het grotere water te bereiken voordat driekwart van Varend Nederland zich naar Amsterdam zou persen via ons vluchtkanaal.
Muiderzand
En zo bereikten wij, na een verder probleemloze tocht, de Oranjesluizen en passeerden de Schellingwoudebrug op weg naar een haven om onze pompdoos te repareren. Want de pompwerking van het Sytten-toiletje vertoonde enige kuren welke niet met het potje Vaseline verholpen konden worden. Koers werd gezet naar de Marina Muiderzand om "effies" onderdelen in te slaan bij George Kniest.
Helaas had Hr. Kniest een ATV dag, dus werd het wachten tot de volgende morgen. Maar voorbereid op dit soort storingen heeft de Marina uitstekende toiletvoorzieningen in het "BADHUIS" (zonder ATV overigens)
de grote Boodschap
Gelukkig konden wij op deze zonnige dinsdagmorgen terecht bij 'George' en vonden al snel een complete zet vervangende onderdelen voor de Shitpomp. Kwestie van onderdelen uitbouwen, gehele toilet gelijk maar eens reinigen, nieuwe onderdelen plaatsen, aandraaien en pompen maar !
Winkelcentrum ?
Vroeger jaren was er op de Marina een mini supermarkt gevestigd. Waar men 's morgens verse broodjes kon kopen, Wijn, scheerzeep+pleisters, mosterd of koffiefilters 1x4.
Echter in Almere Duin was, tijdens een complete metamorfose, een woonwijk ontstaan inclusief een supermarkt waardoor onze kleine kruidenier op de Marina haar deuren wel kon sluiten. Dus liepen wij, ter dagelijkse exercitie, het Marinaterrein af, langs de dijk richting de Hollandsebrug om bij de eerste trapopgang de dijk op te lopen. En daar vonden wij, verscholen tussen duinbegroeiing en "enge" nieuw flats, een heus centrum(pje) met een grote PLUS supermarkt en 1x4 koffiefilters. Ook deze nood was dus weer gelenigd dankzij dit PLUShuis en Melitta ! Snel terug om het koffiewater aan de kook te brengen!
De volgende haven lag een stukje noordelijker, dus moesten wij de Pampusgeul eerst oversteken. Dit leek, al stampend en buizend, een hele onderneming, aangezien onze plotter nog beschikt over gegevens van voor het verleggen van deze geul. Maar koers en vaart behoudende waren wij het er, na enige discussie, toch over eens, we hadden "redelijk veilig" dit (VSS) verkeersscheidngsstelsel overgestoken en veilig open vaarwater bereikt en koersten af op het Paard van Marken.
Het volgende Waypoint werd een "groene" ton voor Volendam. Een hobbelig tochtje waarbij buiswater op de ramen sloeg en het zicht belemmerde o.a. op een zeilschip dat zich naar Amsterdam spoedde.
We zagen diverse schepen op tegenoverliggende koers.
Een oude mijnenveger uit Lemmer, zeilvaart uit Lelystad, een oude kotter van Lennart Nijgh, allemaal op weg naar de SAIL !
Volendam
Bij aankomst Marina Volendam kregen wij na aanmelding een keurige box toegewezen, vlakbij het havengebouw. Na het boeken en betalen vertrokken voor een wandeling op "de Dijk" hetgeen al snel resulteerde in een heftige kus met de dijkbestrating.š§š¦½ Mijn valbeveiliging kan helaas niet een schaafplek aan mijn ego voorkomen, dus snel verder. Maar één dag later zou een dergelijk voorval nogmaals voorkomen ! (dit keer achterover met leenfiets vd. Marina en sinds die dag werd het slapen op mijn BB zijde wat moeilijker)
Verder met de leenfietsen naar het winkelcentrum en de grootgrutter voor proviandering, 's avonds voortreffelijk gegeten bij Restaurant Pieterman.
Enkhuizen
Na het houden van Scheepsraad werd de volgende dag besloten om het Markermeer over te steken en met een kompaskoers van ong. 29 graden op te sturen richting Krabbersgat bij Enkhuizen.
Aangezien dit echt een "oversteekje" werd, die langer duurde als koffie zetten met een 1x4 Melitta, werd Mao, onze grote roerganger, gewekt om het roer voor zijn rekening te nemen, uitkijk houden deden wij zelf wel en ruim na de koffie doemden recht vooruit, de eerste boeien van het Krabbersgat op. We pruttelden rustig verder en konden meteen de snelweg oversteken via deze sluis en doorstomen naar de Binnen Haven van Enkhuizen waar wij een mooie ligplaats aan de kade vonden, nadat de havenmeesteres een Duits GiGa-jacht verzocht had om "etwas platz zu machen".
Kort na het afmeren werden wij aangesproken door 2 zuiderburen die ons gezien hadden bij het binnenlopen en zeer gecharmeerd waren van de Sytten Tusinde. Een dag later weer bezoek, dit keer 2 leden der HZV waarvan 1 met een Breehorn petje en ingestoken duivenveer, leuke lui.
een impressie (klik op foto voor vergroting)
Al met al weer een geslaagd bezoek aan deze havenstad.
Op onze laatste dag in Enkhuizen vonden wij de "Eendracht" , ruim bekend uit ons actieve zeilverleden. Maar hier in Enkhuizen bleek deze naam te horen bij een restaurant dat kennelijk zo goed liep dat de helft van de menukaart al uitverkocht was. Desondanks konden wij een voortreffelijke keuze maken uit de restjes van deze kaart.
Almet
Hoorn
Ons scheepje werd weer gereed gemaakt voor vertrek, drinkwater geladen en het vuil naar de container gebracht. Walstroom kabel weer ingeladen en naar de Krapanmegat sluizen waar wij vrijwel direct geschut werden (tot sport verheven?) naar het vertrouwde Markermeer en "Mao" š£ opdracht kreeg om richting Hoorn te varen.
Tijdens deze overtocht kwamen we ook alweer de eerste SAIL-verlaters tegen, deze keer de majestueuze "Witte Swaen" een replica van het expeditieschip van Willem Barentsz, die ermee naar Nova Zembla voer, vastliep in het ijs, en het scheepje gebruikte al timmerhout voor een huis. Hij was dus al vroeg bezig met recyclen!
(probeer dat maar een met zo'n polyester schip)
Kort voor het binnenlopen hadden wij nog contact met de havendienst of er een ligplaats beschikbaar was in de stadshaven, dit bleek het geval en wij meerden af aan de parkzijde.
Verder is Hoorn ook op het havengebied met zijn tijd meegegaan. Het innen van havengeld gaat ook hier tegenwoordig via een QR code. Liggeld en douchen met dezelfde code lijkt misschien niet hygiënisch maar wel makkelijk!
De QR-code zit bij de mail op je telefoon. Gelukkig hebben wij een snoerloze Smartphone anders kom je het sanitairgebouw niet in!
Met het doorscheuren van de eerste rol toilet papier opende de wethouder in 2015 het nieuwe sanitair- gebouw haven Hoorn.
een Hoornse impressie (klik op foto voor vergroting)
In Hoorn werd natuurlijk ook de stad doorkruist, opzoek naar warme en koude drank in het "kleine café aan de haven", iets te eten en te kleden, brokje architectuur en een museaal bezoek in de oude gevangenis, een aanrader om eens te zien wat we dus 'vroeger' verschrikkelijk mooi vonden.
Ons bezoek aan Hoorn werd besloten met een voortreffelijke maaltijd in de "Hoofdtoren"
Een uitstekende maaltijd en een heerlijk bruin bier !
(wel een hele klim naar boven)
Amsterdam
Het werd weer tijd om van haven te wisselen zodra de lokale bewoners je voornaam moeiteloos kunnen uitspreken, of dat nu tijdens of na het bierhappen is.
Dus: de watervoorraad aangevuld, de stroomkabel losgekoppeld, en nog even snel wat diesel bunkeren.
Net buiten de haven, recht tegenover de oude gevangenis, ligt scheepswinkel Atalante, die tevens dienstdoet als bunkerstation.
Afmeren, de dieseltank vullen en voorbereiden op de overtocht over het Markermeer. Betalen kan eenvoudig met pin, al moet je hiervoor wel even afdalen in het binnenvaartschip waar de authentieke scheepswinkel zich bevindt. Na een paar euro’s van eigenaar te hebben laten wisselen, de trossen los en koers zetten, het gat van Hoorn achter ons latend.
Na Hoorn achter ons te hebben gelaten werd een koers uitgezet richting het Paard van Marken. Zoda we dit veilig hadden gerond werd weer wat westelijker gestuurd richting het Buiten Ij
Toen we de geul richting Amsterdam binnenvoeren, begon de drukte merkbaar toe te nemen. Snelle binnenvaartschepen haalden ons in, en een imposante RiverCruiser stak onverwacht schuin voor ons over – zonder ook maar het vlaggesein "sorry!" te hijsen. Uiteindelijk kwamen we, via het fietspaadje, bij de Schellingwoudebrug terecht. Hier moesten we even wachten op een hoog opgestapeld containerschip dat voorrang kreeg, voordat we verder konden naar de Oranjesluis om door te schutten naar de Amsterdamse wateren.
Rustig verlieten wij de Oranjesluis en tuften het IJ op, langs de Oranjewerf, Nieuwendam, de ponthaven en Aeolus om tenslotte de Sixhaven binnen te varen, waar wij een schiiterende steiger kregen toegewezen. Voor alsnog onze laatste gasthaven deze reis. Vaste traditie is het geworden indien Amsterdam wordt aangedaan om een aantal 'historische' Gelag etablissementen met een bezoek te vereren. Minimaal 1x per jaar bezoeken wij het oude pand in de Pijlsteeg van Wijnand Fockink om er op traditionele wijze een likeurtje naar binnen te werken via Nijgen & Nippen.
En na een paar glaasjes "Eau de ma tante" pak je vervolgens vanuit de Pijlsteeg en over de Dam, achter het Paleis in de Paleisstraat, tram 12 naar de Maasstraat. Niet de Maaskade dus, maar de Maasstraat nummer 40. Daar bevindt zich een Argentijns grill restaurant "Mi Sueño" . Een prima tent na een nautische reis en ligt ook nog in de MAASSTRAAT. (en beslist geen hoge prijzen)
Na afloop van deze vorstelijke hap kropen wij weer in trammetje 12 naar het CS en vervolgens met de pont naar de overzijde v/h IJ. Daar aangekomen nog even om het Eye heen gelopen naar de AH voor de boodschapjes voor de komende tocht.
De volgende morgen na schrobben en toiletbezoek onze BETA weer aangesproken en met een rustig gangetje het Noordzeekanaal op richting Buitenhuizen waar wij moesten wachten a/d steiger tot 11.35 uur totdat de brug werd geopend. Niet speciaal voor ons, maar gewoon om dat het nu eenmaal die dag 11.35 uur was. Nog even een stukje doorvaren naar de brug A9 waar wij ons ook installeerden langs de wachtsteiger totdat de klok 13.35 aanwees.
Het telkens wachten op zo'n brugbediening is lastig, maar gaat in elk geval een stuk sneller als de maanden hiervoor. Mij hoor je niet klagen dus!
En tenslotte de sluis van het Hoogheemraadschap van Rijnland in Spaarndam, kortweg 'sluis Spaarndam', en dan nog een stukje Spaarne en de Mooie Nel op, om tenslotte af te meren bij de Haarlemse Zeilvereniging, kortweg HZV . š»
(wat een verhaal weer)
Reactie plaatsen
Reacties
Wat weer een mooi verhaal . In ieder geval een fijne vakantie gehad .