Brugperikelen, lakei & brugwachtershuisjes

Weet u al wat een perikel is?

Juist, een lastig en/of gevaarlijk probleem.

Een lakei is speciaal in dienst van iemand met bevoegdheden plus een telefoon,

en een brugwachtershuisje is de plek waar brugperikelen worden gebouwd, gehuisvest en onderhouden. (perikel fabriekje)

Jammer genoeg verdwijnen er steeds meer brugwachtershuisjes in Nederland, echter de perikelen en lakeien verdwijnen niet mee. Hoe zit dat?

(zie ook Brugwachter Teus)

https://www.brugwachtershuisjes.nl/de-avonturen-van-brugwachter-teus/ 

Tijdens een augustus vaartocht met de Sytten Tusinde via het Spaarne in Haarlem en de Ringvaart van de Haarlemmermeer, richting de Kagerplassen, komt men dus heel wat bruggen met of zonder perikelen tegen. Voor de watersporter met tijd zat, dus geen enkel probleem en voor de automobilist, met altijd te weinig tijd, ook niet want dan trap je het gas wat verder in en ben je de brug al gepasseerd voordat je hem überhaupt zag.

En tijd zat hadden wij, dus ook geen probleem, maar lastig wel doch voor ons (nog) niet gevaarlijk.

(Ik mag dus voorzichtig opmaken dat het perikel nu al iets minder groot lijkt te worden.)

(brugwachter Teus in actie,  Broodje bal met zalluf)

Nu wilden wij tijdens deze vaartocht eens wat doen om de snelheid van het autoverkeer in ieder geval voor een korte tijd terug te brengen tot nul, door zo nu en dan een brug te laten openen.

Om maar eens in Haarlem te beginnen moet je al zo'n slordige 10 bruggen laten openen voor een doorvaart, vervolgens de Ringvaart ook nog eens een stuk of 7,  voor je de Kaag bereikt.

En hoe gaat dat dan? Dankzij de heer Guglielmo Marconi of zo, hebben wij na de ontdekking van de katoenen geborduurde seinvlag, een Sailor marifoon aan boord waarmee wij, bv via kanaal 18, contact kunnen maken met een havendienst of brug-virtuoos die dan door het indrukken ener superklein toetsje de hele santenkraam open kan zetten en na gebruik ook weer sluiten! Tot zover helemaal duidelijk, alleen niet .... bij alle brugwachters.

Ergens in het Spaarne maakten wij kennis met ons eerste perikeltje. Na een aantal bruggen, met uitstekende communicatie/informatie via de marifoon, kwamen wij stil te liggen, samen met ondertussen een klein konvooi om verder door de stad Haarlem te willen varen. We kennen het gebruik om in Haarlem 1 brugwachter meerdere bruggen te laten bedienen, deze moet zich dan per dienstfiets "snel" verplaatsen om naar zijn volgende brug/stek te gaan. Doch kennelijk was er iets onderweg met hem/haar gebeurd want meer dan 30 minuten fietsen en je bent heel Haarlem door. Ook met de havendienst was iets aan de hand, want ook geen reactie via de marifoon, kennelijk zochten zij dus ook deze brugwachter. Plotseling zag ik diverse schippers opveren vanaf hun stuurpositie, want er bleek 1 persoon (m/v) op de brug gesignaleerd te zijn welke van zijn/haar fiets was afgestapt en in een haast vloeiende beweging zijn/haar favoriete super kleine toetsje had bewogen waardoor de hele santenkraam in werking kwam, het konvooike en de Sytten Tusinde ook !

Een gevoel van heerlijke vrede daalde neer op de Sytten Tusinde terwijl wij door een brugwachter op de fiets werden ingehaald welke de volgende brug reeds opende. Top fiets dus ! 

In de Ringvaart leerden wij dat brugwachters te maken hebben met restricties. Zo kon het zijn dat wij om een brugopening verzochten en de brugwachter zuchtend antwoordde: "dat dit een kwartier kon duren, vanwege "restricties". (b.v. ARBO:  na elke brug opening dient u 20 minuten pauze in acht te nemen) "

Of deze:

"de brug kan op dit moment niet worden geopend, moet wachten op de bus".    (sinds wanneer hebben bruggen een OV kaart?)

Brugwachtershuisjes dreigen dus te verdwijnen in de toekomst. Reden kan zijn dat er steeds minder brugwachters zijn, dus probleem met huisvesting is deels opgelost, de andere reden is dat er steeds meer bruggen op afstand worden bediend, dit leidt echter niet tot minder perikels. Ook in die geweldige bruggen-centrale ergens in de kop van Noord Holland, mag een brug-virtuoos slechts de controle uitoefenen over 1 brug tegelijkertijd. Dus ook dan krijg je via de marifoon te horen, "ogenblikje over 1 kwartiertje bent u aan de beurt" (restricties)

Al met al duurde dit tochtje van Haarlem naar de Kaag zo'n 7 uur via 17 brugopeningen !

Maar hier is de vaar-kous nog niet af, want na 17 bruggen en hun restricties waren wij na een paar dagen voldoende opgeladen voor de thuisreis. Ik moet zeggen, met de wetenschap van toen voelt het een stuk prettiger, je bent als het ware een soort van voorgeweekt zeg maar. We wisten wat er kon gaan komen en als het niet kwam ook geen probleem en geen perikel. In ieder geval lagen wij keurig op tijd voor de opening van de Kaagbruggen en konden als Noord-gaand vaarverkeer direkt door.

Bij een brug in de Ringvaart zagen wij dat de lichten op enkel rood stonden, er was dus bediening. Er waren kort daarvoor ook een aantal schepen in tegenoverliggende koers ons voorbij gekomen die daar dus ook waren doorgelaten. We lagen intussen voor de brug in afwachting van groen licht te drijven. Na enig tijd wachten pakten wij de marifoon om ons alsnog maar eens aan te melden. En u voelt hem al komen ……, na drie oproepen geen reactie. Wellicht is hij even naar het toilet of zo. We zagen het raam van zijn huisje open staan, echter geen blozende kop voor de ramen. Wat nu? De auto's bleven maar over de brug rijden, het wegverkeer werd dus ook niet tegengehouden, ook hadden wij intussen 6 bussen gespot over de brug dus wat is er in vredesnaam met onze brug-virtuoos aan de hand dacht ik.

Dan maar eens de oude vertrouwde signaalhoorn laten blazen, dit moet te horen zijn geweest in het brugwachters-toiletje, maar nog steeds geen teken van leven. Bij geen teken van leven gaat mijn BHV hart weer wat sneller kloppen en ik dacht dat wordt reanimeren. Het reanimatie protocol werd voor een deel opgestart (aanspreken/roepen, schudden, controleer ademhaling)

Aan de bootsman a/b verzocht om de politie te bellen omtrent deze mysterieuze verdwijning, zijn autootje stond namelijk nog onderaan de trap geparkeerd. Maar dit ging de bootsvrouw te ver, deze had inmiddels contact met de hoofdwerkgever der virtuozen, de Commissaris der Koning, die onmiddellijk doorverbindt met een soort telefoon lakei. 

Deze deelde mede dat de brug gewoon werd bediend volgens haar database en zo dus ook een half uur (geschiedenis) geleden. Dat zou wel zo kunnen zijn, alleen nu op dit moment, geen enkele reactie van de onderhavige brugwachtmeneer. De lakei ging even bellen via een 19e eeuws landlijn en vond de gezochte brugmeneer, deze leefde kennelijk dus nog wel en gelijk gingen de bruglichten op rood-groen en de slagbomen naar beneden ! De CdK werd geprezen en wij konden onze trip vervolgen om uiteindelijk net te laat aan te komen bij de spoorbrug in Haarlem, dus hier "slechts" 2 uur de tijd om op adem te komen en de hier omschreven ervaring grondig te analyseren.

Komt e.e.a. u wel bekend voor ? Dan bent u een watersporter of brug virtuoos of een combinatie van beiden.